از دیرباز، اهالی تبلیغ دینی در ادیان مختلف دو دیدگاه کلی داشته‌اند:
۱. گروهی معتقد بودند که حرف درست و از دل برآمده اگر به مخاطب برسد کار خودش را در اثرگذاری می‌کند و شکل ماجرا- نامه باشد یا سخنرانی یا عکس – اهمیت چندانی ندارد.
۲. گروه دوم معتقد بودند که برای مخاطب عام فرم ارائه مهم‌تر است و یک فرم خوب حتی می‌تواند حرف غلط را در دل مخاطب بنشاند.
مان اینویت، استاد فلسفه اقناع هم از گروه اول است و اصالت را به پیام می‌دهد تا رسانه.
دیدگاهتان را بنویسید