#یادداشت_مهمان : ابراهیم مولایی
🔺جنگ اخیر غزه را از سه جهت باید کم‌سابقه دانست:
۱. حجم فجایع انسانی
۲. واکنش‌های سیاسی غیر متوقع
۳. معادلات رسانه‌ای
✅اجازه بدهید که به فراخور تریبون، از مورد اول و دوم گذر کنیم، هرچند غصه آن نه قابل گذشت است نه قابل گذر کردن.
🔺اما چرا معادلات رسانه در جنگ اخیر کم‌سابقه است؟
در جریان خیزش عربی ۲۰۰۹، بسیاری توئیتر را رسانه مردمی برای بازیگردانی نامیدند، فرضیه‌ای که البته رد شد چه اینکه هم الگوریتم‌های توییتر دستکاری شده بود و هم اینکه پژوهش‌ها نشان داد توئیتهای تاثیرگذار بر عمده مردم، همان توئیتهای الجزیره، بی‌بی‌سی و العربیه و…بود.
🔺حالا اجازه بدهید که timeline ماجرا را در همین نقطه pause کنیم و ١۴ سال بعد، از فاجعه دیشب بیمارستان play کنیم.
✅در شرایطی که رسانه‌های بزرگ خود را نسبت به عامل جنایت در حال تردید نشان می‌دهند، کاربران مجازی موشک را از صدای آن تشخیص داده‌اند، نوع خرابی موشک‌های حماس، اسرائیل و آمریکا را مقایسه کرده‌اند، متهمان را شناخته‌اند، محل دادگاه را ری‌توئیت کرده‌اند و حالا نیمه شب میادین بزرگ آمستردام و برلین و لندن، شاهد تفهیم اتهام بانیان جنایت تاریخی‌است.
🔺اگر روزی کاستلز نسبت به پشت مانیتورنشینی کنش‌گران به جای عمل‌گرایی میدانی هشدار می‌داد، به نظر این روزها شاهد دوره‌ای از تاریخ هستیم که مردم تیغ جنایت را سهمگین‌تر از آن می‌بینند که بخواهند از پشت مانیتور یا صفحه گوشی جلوی آن را بگیرند.
✅حالا در این دادگاه که ناخواسته “ما مردم” با وجدان‌‌های انسانی در صحن آن دوباره نفوذ کرده‌ایم، رای ما با همین رسانه‌های جیبی در صحن جهان دیده خواهد شد، چه با سکوت، چه با همراهی چه با مخالفت، رایی که حالا فراتر از یک رای، اعلامی است برای کنش‌های تاریخ‌ساز مردمی.
دیدگاهتان را بنویسید