🔰در کنفرانسی در دانشگاه وارتون، دانشجویی از پروفسور بیرگر، استاد مطالعات فراگیری (وایرلیتی) می پرسد که آیا پس از هشت سال پژوهش، می‌تواند فرمولی قطعی برای پخش ویروسی محتواها ارائه دهد؟ بیرگر بی‌درنگ می‌گوید:
“بله. گربه‌ای را در کلیپی بیاورید و او را به کاری خنده‌دار وادارید.”
🔹فراگیر شدن ویدئوی پرش گربه بر دوش امام جماعتی در الجزایر ، هرچند یک بار دیگر پاسخ طنز بیرگر را به ما یادآوری می‌کند امّا این سوال را نیز در اذهان ایجاد می‌کند که آیا فرمول‌هایی قطعی برای فراگیر کردن محتواهای مذهبی وجود دارد؟
➖برخی پژوهش‌ها نشان می‌دهند فرمول‌هایی در این زمینه وجود دارند که با آنها، الزاماً یک محتوا فراگیر نمی‌شود ولی محتواهای فراگیر شده عمدتاً یکی از آنها را داشته‌اند. اصلی‌ترین آنها در کتاب “چگونه برخی پدیده‌ها ناگهان می‌گیرند” لیست شده‌اند:
۱️⃣سادگی: محتواهای مذهبی پیچیده و سخت‌فهم شانس کمتری برای وایرل شدن دارند. در حقیقت مردم چیزی را به اشتراک می‌گذارند که آن را اول خود بفهمند.
۲️⃣غیر منتظره بودن: دیدن یک مبلغ مذهبی روی منبر امر جدیدی نیست. امّا اگر همین فرد مثلاً در واگن مترو و روی زمین برای افراد صحبت کند، با احتمال بیشتری به اشتراک گذاشته می‌شود. پریدن گربه بر روی شانه پیشنماز و واکنش او نیز، هر دو امری غیر منتظره و خلاف معمول بودند.
۳️⃣همسو با فرهنگ بودن: مروری بر محتواهای مذهبی که در ایران وایرل شده‌اند نشان می‌دهد بسیاری از آنها همخوان با context (زمینه فرهنگی) بوده اند؛ چه از لغات عامیانه‌ای که (مثلاً در مراثی) به کار برده‌اند چه مثل‌ها و شوخی‌ها و چه دست گذاشتن روی مفاهیمی مهم نظیر مادرانگی، ناموس‌پرستی و…
۴️⃣احساس برانگیختن: مطالعات هاروارد نشان می‌دهد افراد بخشی از انباشت احساساتی مثل غم یا خشم را با به اشتراک گذاشتن محتوای حس برانگیز تخلیه می‌کنند.
۵️⃣ابزار شخصیت سازی بودن: پشت بسیاری از اشتراک‌گذاشتن ها، القای حسی نسبت به شخصیت خود است. افراد ممکن است حتی بدون خواندن یک محتوا، آن را به اشتراک بگذارند تا پز نزدیک بودن خود به یک گروه فکری را بدهند.
دیدگاهتان را بنویسید