در شرایطی که تقریباً چهل روز از پایان برنامه تلویزیونی “محفل” در ماه رمضان می‌گذرد، بازی رسانه‌ای عوامل این برنامه با حضورهای میدانی ادامه دارد: “گردهمایی بزرگ محفلی‌ها در مشهد” ، ” بازدید سرزده دو تن از داوران محفل از یک خیریه” و …
– برگزاری تورهای کشوری – جهانی از سمت یک گروه موسیقی، ستاره‌های تلویزیونی، سینمایی و… اتفاق عجیبی نیست و فواید مارکتینگی-برندینگی خاص خود را دارد. اما مساله این است: آیا برای برنامه‌ای با ادعای هدف ترویج سبک زندگی دینی چنین حرکاتی اثربخش خواهد بود؟
– اولین مساله این است که چنین حرکاتی – تورهای میدانی، پشت صحنه و… – بیشتر متعلق به قهرمانان برنامه‌هاست: اگر یک تیم ورزش زورخانه‌ای، یک گروه موسیقی و یا حتی یک گروه تواشیح در کشور تور و برنامه برگزار کنند، این امر اقلاً قابل هضم است.
– امّآ برای برنامه‌ای که ادعا می‌شود قهرمان آن، افرادی هستند که قرآن را زیست کرده‌اند (نظیر نابینایی که قرآن را حفظ کرده، فردی که با قرآن مسلمان شده و…) حضور داوران و مجریان این برنامه، نوعی تعویض قهرمانان اصلی این برنامه از مهمانان به داوران و مجریان نیست.؟
– مساله بعدی این است که آیا برنامه محفل به قدری در کل کشور محبوب بوده که این مدل گردهم‌آیی‌ها معنا و مفهوم داشته باشد؟
حتی اگر شاخص‌های مجازی را برای برآوردی حدودی مورد بررسی قرار دهیم مشاهده می‌شود که بیشینه اعضاء کانال محفل در ایتا نزدیک به ۵۰ هزار نفر و در اینستاگرام نزدیک به ۸۰ هزار نفر بوده است -که کمتر از حتی برنامه‌های مشابه مثل مخاطب خاص ۲۶۴ هزار فالوئر یا سمت خدا با نزدیک به ۳۰۰ هزار دنبال کننده واقعی‌ست- .
– آیا سیاستگذاران پشت مطرح کردن محفل با پرشدن سالن همایش های برج میلاد خیلی زود دچار این اشتباه (توهم) شده‌اند که این چهار داور و مجری، قهرمانانی ملی هستند و باید با حضور در نقاط مختلف کشور، دل هواداران خود را گرم کنند؟ و اگر این سطح از محبوبیت ملی وجود نداشته باشد، آیا این چنین خود را در چشم مخاطب کردن موجب زدگی و کاستن از شان نمی‌شود؟
– و در انتها، نمی‌توان به دنبال اثرگذاری در امر دینی بود و دینی به ماجرا نگاه نکرد: اساساً این مدل تلاش برای برندینگ و کسب محبوبیت برای یک پروژه دینی، با سروصدا و فرمول‌های تجاری شدنی است یا قاعده محبوبیت در چنین کارهایی متفاوت است؟
– آیا آن‌ها که کارهای اثرگذار مذهبی در تاریخ ایران از خود به جای گذاشته‌اند، با حضورهای استانی و پشتیبانی بیرونی به این اثرگذاری و محبوبیت رسیده‌اند یا حدی از کیفیت و دلنشینی محتوا، کار آن‌ها را به صورت ارگانیک به گوشه‌کنار کشور رسانده است؟
دیدگاهتان را بنویسید