_ برنامههای استعدادیابی با هدف شناخت و معرفی استعداد های جوان در رسانه از سال ۲۰۰۱ در دنیا با برنامه سلطان پاپ کلید خورد و در فضای ایرانی نیز با فضای موسیقی فارسی در شبکه منوتو و بعد در صدا و سیما برنامه عصر جدید تلاش کردند به بهانه شناسایی استعدادها جذب مخاطب کند.
_ “حسینیه معلی” نیز مانند دیگر برنامه های استعدادیابی موضوعیتش نشان دادن استعدادهای سنت مداحی در کشور است با این تفاوت که مانند دیگر برنامه های استعدادیابی فرم رقابت و حذف را ندارد. فرم این مسابقه شبیه به مسابقه «وجیهاً بالحسین» عراقیهاست که به دنبال استعدادیابی مداحان جوان در کشور عراق بود.
در حسینیه معلی تلاش شده است تا سنت های عزاداری و مداحی بومی مناطق در این برنامه معرفی و احیا شوند.
_ اما در حسینیه معلی چند نکته برای اثرگذاری حداقلی بر جامعه ایرانی مغفول مانده است :
۱- فرم برنامه سازی استاندارد در این برنامه رعایت نشده است به طوری که در بعضی قسمت ها این قدر داوران به مدیحه سرایی میپردازند که افراد در حاشیه قرار میگیرند. از سوی دیگر داوران این برنامه که از مداحان معروف و به نام هستند در برنامه با تعریف های مکرر از یکدیگر فضای برنامه را برای مخاطب خسته کننده میکنند. هم چنین تا اندازه ای حسینیه معلی فضای سلبریتی پروری در میان مداحان را رواج میدهد و درد خاصی را از مخاطب درمان نمیکند.
۲- حسنیه معلی به عنوان برنامه ای از صدا وسیما چقدر توانسته پیامی را به تمام اقشار جامعه برساند؟! آیا این گونه برنامه ها میتواند جوانان با هویت غیرسنتی را به دین علاقه مند کند؟
درحالیکه امروز جامعه ما از دو قطبی شدن متدینین و دینگریزان رنج میبرند به نظر چنین برنامههایی نمیتوانند علاقه ای در افراد در جهت علقه دینی ایجاد کند زیرا که اولین شرط آنیعنی گفتمان مشترک را ندارد. در حقیقت فردی که حتی محبت اهل بیت دارد ولی اهل مناسک چنین نیست، با چنین برنامههایی جذب نخواهد شد.
۳- درگذشته سنت مداحان به نوعی الگو گرفته از سنت اهل بیت بود و تلاش می شد با خلوص نیت فارغ از چاشنی های مدرن مانند سیستم صوتی و … سیره اهل بیت ترویج شود اما امروزه شوی مداحی که با الگوگیری از نمونه های خارجی استعدادیابی در صدا و سیما ترویج میشود شاید گروهی را به خود جذب کند ولی باید توجه داشت که برای یک اثربخشی عمیق باید معرفت اهل بیت نیز در کنار خلاقیت در فرم مداحی نیز مورد توجه قرار گیرد.
دیدگاهتان را بنویسید